بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم
Оё вақти он нарасидааст, ки аз демократия рӯй гардонем?
Демократия ҳатто шахсонеро, ки дар вақташ парчами ӯро боло карда баромада буданд мекушад!!!
Телевизиони Миср хабар дод, ки собиқ президенти Миср, Муҳаммад Мурсӣ санаи 17-уми июни соли 2019 дар толори суд вафот кардааст. Дар хабар гуфта мешавад, ки Муҳаммад Мурсӣ ҳангоми маҳкамаи оид ба даст доштани вай бо гурӯҳи Ҳамас, ногаҳон бо сабаби сактаи қалб аз олам даргузаштааст.
Аллоҳ доктор Мурсиро раҳмат кунад. Зеро, ҳангоме, ки ӯ дар кишвар бо қонунҳои ғайриисломӣ ҳукм меронд, Аллоҳ ӯро аз мурдан дар чунин ҳолат наҷот дод. Ӯ муддати шаш сол дар зиндони золиме, ки хуни чандин мусулмонро рехтондааст асир буд ва ниҳоят онҷо вафот кард. Мо аз Аллоҳ барои Мурсӣ, аз сабаби президент ё ин ки бо қавли баъзеҳо шаҳиди демократия буданаш, раҳмат талаб накарда истодаем, ҳаргиз не, балки аз сабабе, ки ӯ ҳамчун яке аз фарзандони мусулмони Уммат аз тарафи низоми золим дар зиндон қасдан кушта шуд, раҳмат талаб мекунем. Муҳаммад Мурсӣ ҳангоми дар зиндон буданаш имконияти интихоб кардани роҳи дигарро дошт. Аммо ӯ роҳи муборизаи вазнин, яъне мубориза бо Сисийро интихоб кард. Мо ҳаминро мегӯем, ки шахсони ҷӯяндаи ҳақ, аммо хато карда, бо шахсони ботилро ҷуста онро дарёфтаанд, ҳаргиз баробар нестанд. Аллоҳ ӯро мағфират намояд ва лаънати Ӯ бар қотилони фарзандони уммат бод.
Бале, вафоти марҳум шояд барои ҷамоъати Ихвон-ул-Муслимин дари ҳал, созиш ва гузашт карданро кушояд. Аммо дар марги марҳум барои шахсони даъватгар, ки дар роҳи татбиқи Ислом фаъолият мебаранд, ибрат, насиҳат ва ҳақиқатҳо ҳаст. Аввал: касоне, ки дар хидмати демократия парчами ӯро боло мебардоранд, рӯзе бо дастони соҳибони демократия кушта мешаванд. Дуюм: ҳар шахсе, ки ба золимон итоат карда онҳоро такягоҳ қарор медиҳад, ба оқибатҳои бад дучор мегарданд ва амсоли он аз ингуна оқибат дар амон намемонанд. Сеюм: ҳар кӣ бо ҳукуматҳои ғайриисломӣ ҳамкорӣ намояд, ин кори ӯ на ба дини Ислом ва на ба даъват фоидае намерасонад. Инро ҳазорҳо бор дар таҷриба дидаем. Касоне, ки бо онҳо ҳамкорӣ карданд, ба ғайр аз ғуломии кофир ва татбиқи ҳукмҳои куфр натиҷаи дигаре нагирифтанд. Инро ҳангоми ба кор бурдани Башир, Урдуғон ва ҳатто ҳангоми ҳукмронии Мурсӣ мушоҳида намудем. Ҳамон вақт мо ба Мурсӣ бо насиҳат муроҷиат карда будем, аммо ӯ ба мо аҳамият надод, Аллоҳ ӯро мағфират кунад.
Эй мусалмонони Миср!
Баъзеҳо қонунӣ будани Мурсиро даъво доранд, дар ҳоле, ки қонунияти ӯ бо худи ӯ мурд. Худи ӯ ҳангоми фурӯ оварда шудан аз тахт мурда буд. Ҳамон вақт вазифаи шумо, ба ин гуна қонуният ва демократия асло бовар накардан буд. Зеро, қонунияте, ки шумо талаб карда истодаед ин нест. Ин “қонуният” шуморо фирефта, гумоштаҳои ИМА-ро ба сафи шумо даровард, инқилоби шуморо дуздида, худи шуморо ба қатл расонид.
Минбаъд барои дубора ба даст овардани инқилоби аз даст додаатон, нияти худро дигар карда аз фурсат оқилона истифода бурданатон воҷиб аст. Ҳаққи худро пурра бекамбудӣ талаб карда, аз дастони Амрико ва ғуломонаш ҳокимияти гумкардаи худро кашида гиред ва нуфузи бадбӯйи капитализмро аз кишвари худ берун кунед. Талаб ва ғояи шумо ба ғайр аз Хилофати Рошида, дар асоси минҳоҷи Пайғамбарӣ чизи дигаре набояд бошад. То дами расидан ба он ҳаргиз барнагардед ва ноумед нашавед. Ин бояд ба масъалаи ҳаёт ва мамотатон табдил ёбад. Зеро қонунияти ҳақиқӣ ана ҳамин аст. Қонунияте, ки демократияи ғарб мехоҳад, шуморо аз Исломият ва Хилофати Рошидаи шумо дур карда, ба дигар тараф моил кард. Лоиҳаи Хилофати Рошидаро, ки наҷоти шумо мебошад, Ҳизби Таҳрир ба шумо тақдим намудааст.
Эй ҳарбиёни самимии лашкари Миср!
Барои сукут кардан ба ҳар як хатогиҳои низом ва кӯмак накардан ба мазлумон, шумо ҷавобгар ҳастед. Зеро, шумо соҳиби қудрат ҳастед ва инро дар хотир доред: мукофоте, ки Аллоҳ ба шумо медиҳад аз маош ва унвонҳои Сисий волотар аст. Дар асл, унвон ва маошҳои ӯ баробари як танга қиммат надоранд. Бо ҳамин унвон ва маош қалб, итоат ва сукути шуморо дар баробари зулм бар аҳли Миср харида гирифтаанд. Ин чизҳо ба шумо ҳеҷ нафъе надорад ва дар ҳеҷ чиз шуморо аз Аллоҳ беҳоҷат карда наметавонад. Неъматҳои Аллоҳ бошад, беҳтар ва боқист. Пас, ин тавр бошад, ин чизҳои беқимматро бо чизҳои боқӣ иваз намуда, бо воситаи решакан кардани ин низоми бесомон, ба Аллоҳ ва Расулаш (с.а.с.) кӯмак кунед. Дастҳои худро ба аъзоёни Ҳизби Таҳрир дода, Хилофати Рошида – дар асоси минҳоҷи Пайғамбариро барпо намоед. Танҳо ҳамин Давлат метавонад ба аҳли Миср чизи хостаашро диҳад. Аз ин ҳам аълотар, ин розигии Аллоҳ аст, ки ҳатто малоикаҳо онро орзу мекунанд. Ё Аллоҳ инро зудтар ба мо ато бифармо.
( يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ )
“Эй касоне, ки имон овардаед, чун Худову паёмбараш шуморо ба чизе фаро хонанд, ки зиндагиятон мебахшад (зиндагии маънавӣ, яъне шуморо ба сӯи дини ҳақ ва имон мехонад), даъваташонро иҷобат кунед ва бидонед, ки Худо миёни одамӣ ва қалбаш ҳоил аст ва ҳама ба пешгоҳи ӯ гирд оварда шавед!” (Анфол 24).
Қисми матбуотии Ҳизби Таҳрир дар Миср.
