Эрдуғон барои писанд омадан ба ишғолгари саҳюнистӣ кӯшишҳоро идома медиҳад!
Хабар:
Сафири Исроил дар Анқара Ирит Лилиан эътиборномаро ба президент Эрдуғон пешкаш намуд. Лилиан бо ироаи эътиборнома ба Эрдуғон «лаҳзаи эҳсосотӣ»-ро тавсиф кард, ки бо он интизор мешавад дар равобити ду кишвар таҳаввулоти мусбати бештаре ба роҳ монда шавад.
Аз сӯи дигар, Исҳоқ Ҳерзог раис ҷумҳури «Исроил», навореро аз маросиме, ки дар он сафири Исроил Лилиан бо суруди миллии Исроил дар Бештепа истиқбол шуд, пахш кард ва дар шарҳи твиттер навиштааст: «Ман бесаброна интизори он мебошам, ки аз сафири Туркия эътиборнома бигирам. Ин дар муносибатҳои байни Исроил ва Туркия иқдоми калон хоҳад шуд.» (бинобар хабари расонаҳои иттилоотӣ)
Шарҳ:
Туркия тасмим гирифт, ки равобит бо сохтори террористии саҳюнистӣ ба эътидол оварад ва ба иқдомоти хоинона алайҳи масҷиди Ақсо шурӯъ кард. Дар аввал, сарвари террористон Ҳерзогро дар Бештепа дар сатҳи олӣ қабул карданд ва порчаи матои саҳюнистӣ, ки парчам ном дошт, як сарбози турк бардошта буд. Сипас, дар моҳи сентябр нахуствазири сохтори саҳюнистӣ дар «Хонаи туркӣ» (Türk evi) дар Ню-Йорк ба ҳузур пазируфта шуд. Ҳамакнун сафири нави давлати террористии Исроил дар зери садои суруди миллии саҳюнистӣ ба Эрдуғон эътиборномаи худро супорид. Сипас, Исҳоқ Ҳерзог сафири Туркия дар Телавив Шакир Озкан Торунларро, ки Туркия ӯро таъин кардааст ба ҳузур пазируфт!
Аввалан бояд донист, ки мусалмонони Туркия дар ҳама тасмимҳои хиёнаткоронаи Эрдуғон, ки ба саҳюнистҳо писанд омадаанд, даст надоранд, зеро нигоҳи мусулмонони Туркия дар масъалаи Фаластин на амрикоист, ба мисли дидгоҳи Эрдуғон, на прагматикӣ ва на ахмақӣ аст, ки гуё ба Фаластин тавассути дӯстӣ бо «Исроил» кӯмак кардан мумкин аст, гуфта шавад.
Баръакс, нигоҳи мусулмонони Туркия дар масъалаи Фаластин ба нигоҳи халифа Абдулҳамидхон шабоҳат дорад. Вақте ки як ҳайати саҳюнистӣ, ки мехостанд дар Фаластин бар ивази пул замин бихаранд, ба онҳо ҷавоби рад дода гуфт: «Ман наметавонам як ваҷаб заминро дар Фаластин фурӯшам, зеро он на аз они ман, балки аз они Уммат мебошад. Ин Уммат бо рехтани хуни худ ин сарзаминро ба даст овардааст… Саҳюнистҳо миллионҳои худро дар худ нигоҳ доранд. Бигзор баданамро пора-пора кунанд, вале ман аз он ҳатто як ваҷаб заминро дар Фаластин намедиҳам…”
Нигоҳи мусулмонони Туркия ба қазияи Фаластин ба нигоҳи фармондеҳи бузурги Ислом Салоҳиддини Айюбӣ шабоҳат дорад, ки Байтулмуқаддасро аз ишғоли салибдорон наҷот дод ва ба онҳое, ки мегуфтанд, Салоҳиддин ҳеҷ гоҳ дар хутба табассум намекунад, дар посух гуфт: “Чӣ гуна метавонам табассум кунам, вақте ки Байтулмуқаддас дар зери ишғол аст?
Нигоҳи мусулмонони Туркия дар мавриди фаластиниён ба нигоҳи халифа Умар (р), фатҳкунандаи Байтулмуқаддас, ки иззатро танҳо дар Ислом меҷуст, монанд аст. Мавқеи мазкур дар суханони зерини Умар (р) дида мешавад: «Аллоҳ моро ба василаи Ислом иззат бахшид. Агар мо иззатро дар ғайри Ислом биҷӯем, Аллоҳ моро боз хор мекунад!
Ин нигоҳ бо изни Аллоҳ ҳаргиз тағйир намеёбад ва ба ягон манфиати фурсатталабона қурбон нахоҳад шуд. Ин мавқеъ маҳз чунин бояд бошад ва аз ин рӯ илтифоти Эрдуғон ба саҳюнистҳо барои ӯ дар ин дунё шармовар ва дар охират ба ҳуҷҷати зидди ӯ табдил хоҳад ёфт. Гузашта аз ин, ӯ на танҳо ба мардуми Фаластин, балки ба фарзандони халқаш, ки дар киштии Мармараи Кабуд [1] ҳалок шудаанд ва ба мусулмонони Туркия, ки пеш аз ҳар интихобот аз онҳо дастгирӣ мегирифт, хиёнат карда, мегуфт: «Агар пирӯз шавем, Байтулмуқаддас ва Ғаззо низ пирӯз хоҳад шуд!»
Зеро сиёсати Туркия дар масъалаи Фаластин на бар пояи манофеи Уммат, балки бар манофеи глобалии Амрико бунёд шудааст. Амрико мушкилоти Шарқи Наздикро, ҳамчун як бахше аз стратегияи нави сиёсии худ, ки ба муҳосираи Чин ва заиф кардани Русия равона шудааст, ҳарчи зудтар ҳал кардан мехоҳад. Илова бар ин, барои баровардани ниёзҳои ояндаи гази кишварҳои аврупоӣ, ки ба гази Русия вобаста ҳастанд, ҳамкориҳои Туркия ва Исроил зарур аст, то гази табиие, ки Исроил аз Фаластин ғасб кардааст, ба Аврупо интиқол гардад. Инчунин Амрико мехоҳад бо илова кардани Туркия ба корвони режимҳои араб, ки ба хиёнати «меъёрсозӣ» имзо гузоштааст, аз таваҷҷӯҳи масъалаи Фаластин муқовимати мардуми Фаластинро ва ҳам Умматро аз назар дур кунад. Бо ин роҳ Вашингтон умед дорад, ояндаи сохтори саҳюнистиро таъмин созад. Аз ин рӯ, сиёсати Эрдуғон дар мавриди ба эътидол овардани муносибатҳо бо мақомоти ишғолгари «Исроил» ҳадафи ягона дорад — хушнуд кардани Амрико, то дар сари қудрат боқӣ монад. Ҳамаи ин сенарияҳои гуфтушунид оид ба мӯътадил гардондани муносибатҳо, ба сенарияҳои золимони Миср ва Сурия шабоҳат дорад.
Вазифаи мо ҳамчун мусулмонон ин аст, ки дар бораи ин хиёнати ҳокимон хомӯш набошем ва ба амалҳои фаъол таваҷҷӯҳ кунем. Ба хотири ризогии Аллоҳ мо бояд идомаи дифоъ аз кори фаластиниён ва қиблаи аввалинамон идома диҳем ва аз маломати маломатгарон натарсем. [2]. Ба Лашкари Уммат аз дину таърих ва вазифаи онҳо ёдрас кунем, то хушхабари Расули Худо (с), оиди шикасти саҳюнистҳо ва бозгашти Хилофати Рошида ба Байтулмуқаддас ҷомаи амал пӯшад.
Расули Худо (с) фармудаанд:
«Қиёмат қоим намешавад, то он даме, ки мусалмонон бар зидди яҳудиён ҷанг накунанд. Мусалмонон яҳудиёнро чунон мекушанд, ки онҳо дар паси сангҳо ё дарахтҳо пинҳон мешаванд. Сангҳо ва дарахтҳо мегӯянд: «Эй мусалмон! Эй бандаи Худо! Дар паси ман як яҳудӣ пинҳон аст. Биё ва ӯро бикуш!» Ин корро танҳо дарахти ғарқад намекунад, зеро он дарахти яҳудиён аст” (Муслим, “Фитна”, 82).
«… Сипас Хилофат боз ба Байтулмақдис бармегардад. Қуддус ба маркази қудрати Хилофат табдил хоҳад ёфт, ки касе наметавонад аз он ҷо ӯро берун кунад.»
Махсус барои радиои Бахши марказии иттилоотии Ҳизби Таҳрир
Муҳаммад Эмин Йилдирим
19 Ҷумъадул охири соли 1444 ҳ.
12 январи соли 2022 м.
[1]. Муноқиша дар соҳили Ғазза, ки бо номи амалиёти баҳрӣ маъруф аст, низоъест, ки шаби 30 ба 31 майи соли 2010 миёни нерӯҳои дифои Исроил ва фаъолони Ҷунбиши озоди Ғазза дар як корвони киштиҳо оғоз шуд, инчунин он флотилияи озодӣ низ номида мешавад. Дар лаҳзае, ки шаш киштии корвон ба соҳилҳои «Исроил» наздик шуда, кӯшиши озод кардани мухосираи сектори Ғаззаро доштанд ва аз тарафи қувваҳои махсуси баҳрии «Исроил» дастгир карда шуданд. Дар се киштии мусофирбар ва се киштии боркаш ҳудуди 700 нафар фаъолон ва ҳудуди 10 ҳазор тонна маводи башардӯстона (дору, ғизо ва масолеҳи сохтмонӣ) барои сокинони навори Ғазза нигаронида шуда буд.
[2]. Ба сураи Моида, ояти 54 нигаред.
