Ал-Азҳар байни секуляризм ва фиреби мардум
Шайхи ал-Азҳар барои табодули афкор ва таҷриба дар мубориза бо терроризм ва экстремизм як ҳайат аз коллеҷи шоҳии таҳқиқоти дифои Бритониёии вазорати дифоъи Бритониё ва намояндагони 11 кишвари ҷаҳонро таҳти раҳбарии генерал Стивен Дикин ба ҳузур пазируфт.
Шайхи ал-Азҳар иброз намуд: «Терроризм ин падидаи динӣ нест, балки як падидаи сиёсист ва онро бархе аз сохторҳои сиёсии ғарбӣ эҷод карда, онро ба дини насронӣ, яҳудӣ ва Ислом ворид намуданд ва барои расидан ба ҳадафҳои худ дар саросари ҷаҳон паҳн карданд». Ӯ ҳамчунин таъкид кард, ки Ал-Азҳар ба воқеияти муосир бо андешаҳои нав, ки аз ҷорӣ кардани барномаҳои омӯзиши экстремистӣ, такфирӣ, мафҳумҳои Дорул-ислом ва Дорул-ҳарб, равобити мусалмонон бо дигарон, таҳаммулнопазирӣ ва ғайра мавзўъҳо ва мушкилоте, ки аз ҷониби гурўҳҳои экстремистӣ истифода ва тафсири нодуруст мешаванд, бо идеяҳои нав посух медиҳад. Инчунин кадрҳоро аз хурдсолй тарбия мекунад, то ки онҳо бо усули илми-фикрӣ фикрҳои ин гуруҳҳоро ба осонй рад бикунанд.
Ӯ ҳамчунин афзуд, ки Ал-Азҳар зарурати гирдиҳамоии пешвоёни исломӣ барои муқобила бо ифротгароиро дарк кардааст, бахусус пас аз ҳамла ба калисои насрониён дар Миср, ки пас аз он «Хонаи оилаи Миср» дар чаҳорчӯби тарҳи рафъи таниш миёни мусалмонон ва насрониён асос гузошта шуд. Ин лоиҳа қадамҳои оламшумулро дар асоси муассисаҳои динӣ, аз қабили Шӯрои калисоҳои Шарқи Наздик, калисои Кентербер дар Бритониё ва Шӯрои ҷаҳонии калисоҳо дар Швейтсария пайгирӣ мекунад. Ин талошҳо бо имзои санади бародарии башарӣ бо попи рим Франсиск ба манзури густариши фарҳанги сулҳу бародарӣ ва ҳамчунин муқовимат ба ҳама гуна таҳаммулнопазирӣ ва бадбинӣ байни пайравони мазҳабҳои мухталиф анҷом ёфт. Аъзоёни ҳайат аз дидор бо Шайхи ал-Азҳар ва идомаи талошҳои ӯ барои паҳн кардани фарҳанги сулҳу бародарӣ ва ҳамзистӣ дар сатҳи ҷаҳонӣ хушнуд гардиданд. (25 майи соли 2022).
Изҳороти Шайхи ал-Азҳар аввалин ва ягона дар чунин қолаб нест ва омехтаи ҳақиқат ва дурӯғро дар бар мегирад. Вай дар бораи воқеияти терроризм, ки онро Ғарб эҷод ва сарпарастӣ карда, сипас ба кишварҳои мо фиристодааст, то ба манфиатҳои онҳо хидмат кунанд, дуруст қайд кард. Ӯ маҷбур буд, ки ин ҳақиқатро бигӯяд, зеро мардуми оддӣ кайҳо инҷониб хабардоранд, ки терроризм лоиҳаи Ғарб аст ва аз он бештар фоида мегирад ва яке аз василаҳои асосии ташкили режимҳои диктаторӣ мебошад. Дар мавриди дурўғ бошад, шайхи Ал-Азҳар терроризмро ба як падидаи сиёсӣ нисбат медиҳад, ки динро аз ҳаёт истисно мекунад ва ин ба нуқтаи назари мафкураи капиталистӣ, ки динро аз давлат ва сиёсат ҷудо кардааст комилан мувофиқ мебошад. Дар баробари ин терроризм бо капитализм мувофиқ аст, ки ба шараф, масуният, рехтани хун ва ҳаёти инсон парвое надорад — ҳамаи ин бо мақсади ба даст овардани манфиат карда мешавад.
Манфиат ин роҳ, имон ва қонуни онҳост. Ғарб ҳамаи он чиро, ки ба манфиати худ мухолиф аст, рад мекунад, ба ҳар чизе ки ба вай нафъ мебахшад, боварй дорад ва дастгирй мекунад ва барои ғорат кардани сарвати одамон имкон медиҳад. Пас чӣ гуна метавон гуфт, ки назари мо ба терроризм бо дидгоҳи Ғарб мувофиқат мекунад, ҳол он ки онро худи ғарб ба дунё оварда ва аз он ғизо мегирад?
Мавқеъи Шайхи ал-Азҳар, то замоне, ки ӯ ба зарурати муттаҳид шудани пешвоёни дин бидуни мушаххас ва нишон додани мансубияти динии онҳо ишора кард, равшан набуд ва ин, аз ҷумла, бо мафҳуми ҷудоии дин аз сиёсат мувофиқат мекунад. Гӯё Расули Худо (с.а.с.) ҳоким набуд, гӯё Ислом барои мо қонуну ҳукме нагузоштааст! Оё ал-Азҳар шариати исломиро намеомӯзад? Шайхи ал-Азҳар аз ҳамла ба калисо ёдовар шуд, аммо мардуми Миср хуб медонанд, ки режими Муборак ва вазири дохила омил ва таҳрикдиҳандаи ин ҳодисаҳо буданд. Маълум аст, ки онҳо гумоштаи Ғарб мебошанд. Дар давоми чандин асрҳо дар зери хукмронии Ислом Миср шоҳиди чунин ҳодисаҳо набуд, то даме ки капитализм дар ин сарзамин реша давонд. Решаи мушкилот, ин набудани Ислом дар ҳокимият ва ҳукмрон будани низоми капиталистӣ аст. Терроризм ин василаи мубориза барои сарват ва бартарӣ бар сарзаминҳои исломӣ мебошад. Ғарб мехоҳад Исломро ром кунад ва онро аз ҷузъҳои сиёсии он маҳрум созад, зеро Ислом бо он мухолифат мекунад, ҳукмронии онро рад мекунад ва мероси Умматро ҳимоя мекунад. Ба ин далел, Ғарб олимони дарбориро ҷалб мекунад, то ин ки охирин исломро таҳриф намоянду ба ҳамон Ғарб писанд оянд. Ҳамин тавр капитализм ҳузури худро дар олами исломӣ мустаҳкам мекунад ва низомиёни мо, ки маошашон аз кисаи мо пардохт мешаванд, ҳимоятгари он мегарданд.
Ғарб ва ёваронаш аз мавзӯъи терроризм истифода мекунанд ва донишмандони ҳукуматӣ аз як сӯ дар бораи дахолат накардани терроризм ба Ислом ҳарф мезананд ва аз сӯи дигар терроризмро ба онҳое нисбат медиҳанд, ки аз сиёсат дар Ислом ҳарф мезананд ва ба татбиқ намудани Ислом даъват мекунанд. Онҳоро ба паҳн кардани таҳаммулнопазирӣ ва бадбинӣ нисбат ба дигарон муттаҳам мекунанд. Муфтӣ изҳор дошт, ки онҳо бо рехтани хун ибодат мекунанд, набояд ба саҳнаи байналмиллалӣ онҳоро роҳ дод, то симои исломро таҳриф кунанд ва нисбат ба дину ватан рафтори нодуруст намоянд. Мо намедонем, ки муфтӣ дар бораи кадом дину ватан ҳарф мезанад, як чиз маълум аст, ки худи ӯ абзори таҳрифи Ислом ва дур кардани мардум аз низоми сиёсии он дар дасти Ғарб аст. Даъвати Аллоҳи мутаъол ба ватан ё марзи Сайкс-Пико маҳдуд намешавад, ки муфтӣ ва шайхи Азҳар ба он даъват мекунанд. Гуфтаҳои Аллоҳ новобаста аз сархад, нажод, миллат ва нафрати мустамликадор ба тамоми Уммат нигаронида шудааст.
Ислом дини сиёсист, ки барои ҳукмронӣ ва танзими муносибатҳои байни инсонҳо нозил шудааст. Фармони адои намоз ва манъи нӯшокиҳои масткунанда ва рибо – ин қонунҳо дар татбиқ якхела мебошанд. Эй уламои Миср! Чаро машрубот бо иҷоза ва литсензияи режим истеҳсолу фурӯхта мешавад, дар ҳоле ки рибо зери ҳимояти давлат аст?! Куҷост тоати шумо ба Аллоҳ, куҷо шуд рашки шумо ба дину имон ва қадриятҳои поймолшуда?! Оё суханони Убода ибни Сомитро нашунидаед:
بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ، صلى الله عليه وسلم، عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، فِي الْعُسْرِ وَالْيُسْرِ وَالْمَنْشَطِ وَالْمَكْرَهِ، وَعَلَى أَثَرَةٍ عَلَيْنَا، وَعَلَى أَنْ لَا نُنَازِعَ الْأَمْرَ أَهْلَهُ، وَعَلَى أَنْ نَقُولَ بِالْحَقِّ أَيْنَمَا كُنَّا لَا نَخَافُ فِي اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِمٍ
«Мо ба Расулуллоҳ (с) байъат кардем, ки дар тангӣ ва ободӣ дар он чизе, ки мо дӯст медорем ва дар он чизе, ки ба мо писанд намеояд итоат кунем ва таслим шавем ва агар бар мо бартарӣ дода шавад ҳам, бо соҳибони он кашмакашӣ накунем ва дар ҳар ҷое, ки бошем аз маломати маломатгар натарсида сухани ҳақро бигӯем».
Эй уламо чаро ба ҳимояи дахлнопазирии Ислом тарғиб намекунед? Чаро дар баробари касоне, ки ба Аллоҳ ва Расулаш (с) ситезаҷӯӣ мекунанд ва аз амал кардан ба дину шариати Аллоҳ саркашӣ мекунанд, ба некӣ амр намекунед ва аз бадӣ бознамедоред, магар шумо пуштибону ёварони онҳо ҳастед? Албатта, Аллоҳ шуморо дар рӯзи Қиёмат бозхост намуда, ҳисобу китоб хоҳад кард ва дар он рӯз ҳокимон ба шумо суд нахоҳанд бахшид. Сарват ва имтиёзҳое, ки шумо ба даст меоред, лаззатҳои муваққатии ин дунё мебошанд, пас онҳоро ба чизи беҳтар аз ин иваз накунед.
Эй уламо, агар хоҳед, ки танҳо ба Аллоҳ содиқ бошед, бояд низомиёни холисро дар кишварҳои мусалмоннишин ба сарнагун кардани ин режиме, ки бо Ислом мубориза мебарад ва кишварро ба мустамликадорон мекушояд, ташвиқ намоед. Эй уламо, шумо бояд фарзандони содиқи Умматро дар бунёди давлате, ки Исломро дар симои Хилофати дуввуми рошида комилан татбиқ мекунад, дастгирӣ кунед. Эй уламо, Аллоҳро ёд кунед ва ба онҳо ёдрас намоед, ки дар ин роҳ аз ҷониби Аллоҳ комёби ва подоши бузург хоҳанд ёфт! Ва танҳо дар ин сурат адолат ба тамоми инсонҳо, сарфи назар аз динашон, кафолат дода мешавад. Эй Аллоҳи меҳрубон, аз ту дуо карда мепурсем, ки замони Хилофати Рошидаро наздик бикун, орзу дорем, ки ба сафи лашкараш бипайвандем! Эй Аллоҳ, Мисрро пойтахт ва пойгоҳи Хилофат бигардон! Омин.
Саид Фазл
Аъзои бахши марказии иттилоотӣ Ҳизби Таҳрир дар Миср
9 Зул-қаъдаи соли 1443 ҳиҷрӣ
8 июни соли 2022.
Ал-Азҳар
