Эй соҳибони қувват ва қудрат! Ҳизби Таҳрир мехоҳад, ки шумо пирӯз шавед, пас аз он пуштибонӣ кунед!
09-уми ноябри соли 2021
Эй мусулмонон! Кишварҳои мусулмонӣ барои мустамликадорони кофир ба майдоне табдил ёфтаанд, ки дар он ҷо барои Ислом ва мардуми он бо мафҳуми «кӣ ба марг тобовартар аст», рақобат мекунанд ва барои ин аз фарзандони мусулмон истифода мекунанд.
Ба онҳо дасти ёрӣ дароз мекунанд, гӯё мусулмонон чизеро намефаҳманд, вале воқеан чизеро намефаҳманд.
Эй мусулмонон! Аҷиб нест, ки душманони Ислом дар заъиф кардани кишварҳои мусалмонӣ ва мардуми онҳо рақобат мекунанд, аммо аҷиб ва аламовар аст, ки ин ҳама бо дасти гумоштаҳое сурат мегирад, ки худро аз Ислом ва мусалмонон медонанд ва мусулмонон ин ҳамаро мебинанд ва хомӯшанд! Ва баъд аз зиндагии душвор ва норасоии хӯроку нӯшиданӣ шикоят мекунанд. Гӯё ки суханони Худованди мутаъолро намедонанд:
وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى * قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيراً * قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَى
“Ва ҳар кас, ки аз ёди Ман рӯй гардонад, зиндагиаш танг шавад ва дар рӯзи қиёмат нобино зиндааш созем». Гӯяд: «Эй Парвардигори ман, чаро маро нобино зинда кардӣ ва ҳол он ки ман бино будам? Гӯяд: «Ҳамчунон ки ту оёти Моро фаромӯш мекардӣ, имрӯз худ фаромӯш гаштаӣ». (20:124-126)
Эй соҳибони қудрат ва нуфуз! Оё дар миёни шумо шахси солеҳ нест?! Шумо ба узр ҳақ надоред. Магар намебинед, ки Амрикову Англия ба давлатҳои шумо хӯҷаинӣ мекунанд ва ба онҳо нафароне аз худи шумо хизмат мекунанд? Гузашта аз ин, ҳокимони шумо кореро мекунанд, ки шуморо ба расвоӣ ва хорӣ мебарад. Ва пас аз ин ҳама, шумо ҳоло ҳам баҳона меҷӯед, то бо онҳо рӯ ба рӯ нашавед. Инҳо кофирон — мустамликадорон:
لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلّاً وَلَا ذِمَّةً وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ
“Аҳду савганд ва хешовандии ҳеҷ мӯъминеро риоят намекунанд ва мардуме таҷовузкоранд.” (9:10)
هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ
“Онҳо душманонанд. Аз онҳо ҳазар кун. Аллоҳ онҳоро бикушад. Ба куҷо аз ҳақ рӯй мегардонанд?” (63:4)
— аммо онҳое, ки аз ҳокимони кишварҳои мусалмонӣ ба онҳо содиқанд, сазовори эътимод нестанд. Онон фосиқон ва золимонанд:
وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ
“Ба ситамкорон майл накунед, ки оташ бисӯзонадатон. Шуморо ғайри Худо ҳеҷ дӯсте нест ва касе ёриатон накунад!” (11:113)
Чӣ тавр беамал истодан мумкин аст ?! Оё он ҷалоле, ки шумо ҳамчун аҳли қудрат ва нуфуз ба даст меоред, шуморо водор намекунад, ки ин золимон – душманони Аллоҳ ва Расулаш (с.а.в.)-ро сарнагун кунед?! Оё шаъну шарафи Ислом шуморо водор намекунад, ки дар рӯзи савганди дувуми Ақаба, ки ба дини Худо ва бандагон ва даъвати ӯ ёрӣ дода шуд? Ансориёнро ба ёд оред!
Ҳизби Таҳрир шуморо даъват мекунад, ки ӯро дастгирӣ кунед, то дар рӯи замин ҳукми Худоро якҷоя барқарор кунед ва золимонеро, ки ба манфиати ғосибони кофир ҳукмронӣ мекунанд, сарнагун созед. Шитобед, эй соҳибони қудрат ва нуфуз, ба Аллоҳ ва Расулаш (с.а.в.) дар сарнагун кардани қудрати золимон ва барқарор намудани ҳукми Худо (с) кўмак кунед. Ҳамин тариқ, шумо дар ҳар ду ҷаҳон бузургӣ хоҳед ёфт ва ин муваффақияти бузург аст. Шитобед, эй соҳибони қудрату нуфуз ва ёд кунед Саъд ибни Муозро, ки ба сабаби маргаш тахти Аллоҳи Раҳмон ба ларза афтод, зеро ў мусалмони худотарс буд ва дар пирўзии дини Худо кўмак мекард. Аз Ҷобир (р) ривоят аст, ки гуфт: Аз Расули Худо (с) шунидам, ки фармуданд:
اهْتَزَّ العَرْشُ لِمَوتِ سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ
«Тахти Раҳмон аз марги Саъд ибни Муоз ба ларза омад.» (Бухорӣ).
Ҳизби Таҳрир шуморо даъват мекунад, ки ӯро пуштибонӣ кунед, аз душманони Худо натарсед ва суханони Худованди Бузургу Мутаъолро ба ёд оред:
إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ
«Эй касоне, ки имон овардаед, агар Худоро ёрӣ кунед, шуморо ёрӣ мекунад ва қадамҳоятонро устувор месоз (47:7)
يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ * وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ
“Гуноҳони шуморо мебахшояд ва ба биҳиштҳое, ки дарунаш наҳрҳо ҷорист ва низ хонаҳое хушу покиза дар биҳиштҳои ҷовид дохил мекунад ва ин пирӯзии бузургест. Ва неъмате дигар, ки дӯсташ доред: нусратест (ёриест) аз ҷониби Худованд ва пирӯзии наздик мӯъминонро хабари хуш деҳ.” (61:12-13)
Эй, мусулмонон! Эй соҳибони қудрат ва нуфуз! Ҳизби Таҳрир барои пирӯзӣ талош мекунад, пас ба ӯ ёрӣ кунед, ӯ бо шумо ифтихор дорад, пас ӯро ба комёбӣ бирасонед!
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
“Эй касоне, ки имон овардаед, чун Худову паёмбараш шуморо ба чизе даъват кунанд, ки зиндагиятон мебахшад, даъваташонро қабул кунед ва бидонед, ки Худо миёни одамӣ ва қалбаш ҳоил аст ва ҳама ба пешгоҳи Ӯ гирд оварда мешавед!” (8:24)
قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيْكُم مَّا حُمِّلْتُمْ وَإِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ * وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
“Бигӯ: «Ба Худо итоъат кунед ва ба паёмбар итоъат кунед. Пас агар рӯйгардон шавед, бар паёмбар аст он чӣ ба ӯ таклиф кардаанд ва бар шумост он чӣ бар шумо таклиф кардаанд. Ва агар ба ӯ итоъат кунед, ҳидоят ёбед. Ва бар ӯҳдаи паёмбар ғайри таблиғи ошкор ҳеҷ нест». Худо ба касоне аз шумо, ки имон овардаанд ва корҳое шоиста кардаанд, ваъда дод, ки дар рӯи замин ҷонишини дигаронашон кунад, ҳамчунон, ки мардумеро, ки пеш аз онҳо буданд, ҷонишини дигарон кард, Ва динашонро, ки худ барояшон писандида аст, устувор созад. Ва ваҳшаташонро ба тинҷӣ иваз кунад. Маро мепарастанд ва ҳеҷ чизеро бо Ман шарик намекунанд. Ва онҳо, ки аз ин пас ношукрӣ кунанд, нофармонанд!» (24:54-55.)
Шарҳи хабархои газетаи «Ар-рая».
03.11.2021
