Мавлуди Паёмбар (с) ангезаи сарфароз гардонидани дин аст
Ин таваллуд ба тамоми инсоният ҳидоят овард ва моро аз торикӣ ва ранҷу азоб ба эминӣ баровард, инчунин аз золимон раҳоӣ намуд. Мо бояд рӯзи мавлуди Паёмбар (с)-ро ба ёд оварем ва роҳи ӯро дар ҳама корҳо намунаи худ қарор диҳем, зеро Худованди мутаъол ба мо фармудааст, ки аз Паёмбараш (с) пайравӣ кунем:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
«Ҳар чӣ паёмбар ба шумо дод бигиред ва аз ҳар чӣ шуморо манъ кард, парҳез кунед». [59:7]
وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
«Ва аз Худову расул итоъат кунед, то дохили раҳмат шавед!». [3:132]
مَّنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّهَ
«Ҳар кӣ аз паёмбар итоъат кунад, аз Худо итоъат кардааст». [4:80]
Уммати исломӣ бояд нигоҳҳои худро бознигарӣ кунад ва аз ин панд чизе бигирад, ки он чиро ба асосҳои дин ва Қуръон, ки дорои ҳидоят ва ҳикмати дуруст аст, бозгардонад. Уммат бояд барои он чизе, ки Паёмбараш (с) талош мекард, талош бикунад ва ин фаъолият кардан барои барпо намудани Хилофат бо тамоми ихлос ва ғайрат аст. Соҳибони қудрату салтанат бояд дини Худоро дар бунёди давлат нусрат диҳанд.
Эй мусулмонон, барои азнавсаркунии ҳаёти исломӣ ва татбиқи қонунҳои он бо Ҳизби Таҳрир якҷоя ба бунёди Хилофати Рошида ҳаракат кунед, ки ҳукмрониаш бо минҳоҷи нубувват сурат мегирад.
Эй мусулмонон! Хилофат пирўзии дини шумост, сарчашмаи бузургиву иззат ва шикасти душманонатон мебошад.
Эй мусулмонон! Ба ваъдаи Аллоҳ эътимод дошта бошед, аз башорати Расулаш (с) шод бошед ва ба минҳоҷи Паёмбар (с) дар бунёди давлати нахустини исломӣ пайравӣ кунед. Мутмаин бошед, ки марг дар роҳи некӣ беҳтар аз зиндагӣ дар хорист. Расули Худо (с) фармуданд:
مَوْتٌ فِي طَاعَةِ الله خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِي مَعْصِيَةِ الله
«Марг дар тоъати Аллоҳ беҳтар аз зиндагӣ дар нофармонист».
9 Раби ул аввали соли 1444 ҳ.
 ангезаи сарфароз гардонидани дин аст){kind=link}