Баёноти матбуотӣ
Афғонистон дар назди интихоби таърихӣ қарор дорад: ё таъсиси Хилофат ё ҳаракат ба сӯи низомҳои сунъӣ
Имконияти барпои Хилофатро аз даст надиҳед
Тағйироти зуд ва ғайричашмдошт Афғонистонро ба ҷое овард, ки аксарият ҳизбҳои сиёсӣ, пешвоёни қабилаҳо ва афроди бонуфузи ин кишвар бори дигар дар бораи низоми ояндаи Афғонистон тасмим мегиранд.
Дафтари матбуотии Ҳизби Таҳрир дар Афғонистон аз тамоми роҳбарони сиёсӣ, пешвоёни қабилаҳо, муҷоҳидони собиқ ва гурӯҳҳои ҳукмронро огоҳ карда мегӯяд, ки Афғонистон имконияти таърихӣ дорад: ё дини Аллоҳро қоим карда, ба таъсиси Хилофат кӯшиш мекунад, ё ба низомҳои сунъӣ рӯй оварда таҷрибаҳои талхро азнав такрор мекунад.
Дар ҳоли ҳозир Иёлоти Муттаҳида, Аврупо, Созмони Милали Муттаҳид ва кишварҳои минтақа бо як қатор ҳизбҳои сиёсӣ ҳамкорӣ карда, як намуди давлати намуди зоҳирии каме исломӣ дошта, ба қонунҳои байналмилалӣ тобеъ буда, бо сарҳадҳои сунъии миллӣ маҳдуд буда ва барои низоми секуляризму ислом омехтаро бунёд кардан кор бурда истодаанд, то ин ки низоми дар Афғонистон барпо шаванда ба низоме табдил ёбад, ки дар назди ҳамҷамъияти байналмиллалӣ қабул бигардад. Албатта, дар инҷо ашхосҳо дар ҳокимият иваз мешаванд, вале қонунҳои идоракунӣ, асосҳо ва сохтор дар ҷои худ боқӣ мемонад. Дар тӯли даҳсолаҳои охир чунин манипулятсияҳо Афғонистонро ба ҷанги шаҳрвандӣ, вайронагари ва ба бетартибиҳои сиёсӣ гирифтор намуд. Албатта, ин ба бетартибиҳои оянда роҳ мекушояд.
Аз як тараф, аксарият мардуми Афғонистон барпои давлати исломӣ ва бо Ислом ҳукмрониро мехоҳанд. Ин як фурсати хеле қулай мебошад, ки пас аз муборизаи чандинсолаи сиёсӣ, фикрӣ ва низомӣ бар зидди истилогарон ба даст омад. Аз ин рӯ, соддагӣ карда ин фурсатро набояд аз даст дод. Воқеан ҳам аз сабаби иштибоҳҳои аҳзоби сиёсӣ ва мансабдорони бонуфуз чандин бор чунин имконият аз даст дода шуд.
Ҳизби Таҳрир, боз як бори дигар тамоми роҳбарони сиёсӣ, бузургони қавмҳо ва гурӯҳҳоро даъват менамояд аз реҷаҳое, ки ИМА, Аврупо, СММ ва кишварҳои минтақа барои ояндаи Афғонистон тарҳрезӣ мекунанд рад намоянд ва инчунин қурбониҳое, ки мардуми Афғонистон дар роҳи барпои ҳукмрони бо Ислом додаанд ба савдо намонанд.
Пас ин фурсатро ҳамчун ансорони Аллоҳ аз даст надиҳед. Касоне, ки мехоҳанд дин ғолиб шавад ва аз саҳобагон пайрави намоянд, лаззатҳои биҳиштро аз лаззатҳои фонӣ бартарӣ донанд фурсати бузург аст. Барои инсонҳои оқил ин як имконияти беназир аст!
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
«Эй касоне, ки имон овардаед, чун Худову паёмбараш шуморо ба чизе даъват кунанд, ки зиндагиятон мебахшад, даъваташонро қабул кунед ва бидонед, ки Худо миёни одамӣ ва қалбаш ҳоил аст ва ҳама ба пешгоҳи Ӯ гирд оварда шавед!» [Анфол, 24].
Дафтари матбуотии Ҳизби Таҳрир Афғонистон.
